برنده واقعی

خوب اول از همه به طرفداران ایتالیا تبریک می گم با اینکه اصلا حقشون نبود در بازی فینال برنده بشن و واقعا فرانسه بهتر بازی کرد!خوب شانسه چه می شه کرد ما از قدیما طرفدار المان بودیم خوب الان هم بدمون نمی اومد که قهرمان بشه (حداقل به خاطر کلینزمن) ولی خوب دست تقدیر نگذاشت البته به نظر من شایسته ترین تیم برای قهرمانی بعد از المان ٬ارژانتین وبعدش هم فرانسه بود  و ای کاش زیدان اینطوری اخراج نمی شد خوب حال ما که تا حدودی بعد از بازی المان با ایتالیا گرفته شد و خیلی ها هم حال کردن!
ولی همه ی اینها به نظر من مسائل ظاهریه و توجه به فوتبال بشتر از اونکه به خاطر جذابیتش باشه به خاطر مسائل سیاسی واقتصادیشه .از  بکن باوئر قبل از مسابقات پرسیده بودن به نظر شما المان قهرمان می شه؟و اون هم در جواب گفته بود که اصلا مهم نیست که المان قهرمان می شه یا نه چیزی که مهمه اینه که اقتصاد المان پیروز شده!حالا شما هی بگید ایتالیا قهرمان شده .در واقع پیروز واقعی این جام المانه.المان واقعا نشان داد که اگر اتحاد و خواستن در تیمی باشه می تونه نتایج عجیبی بگیره وبه خاطر این اتحاد ونظم تیمی بود که تونستن ارژانتین رو ببرن ورفتار الیور کانی با اون عظمت باید درسی باشه برای بازیکنهای ایرانی که غرق در لغبهای پوچ و بی موردی مثل هلیکوپتر و جادوگر و ...هستن و وقتی در عمل قرار می گیرن نشون می دن که و به جز ادعا چیز دیگری ندارن !یکی از دلایلی هم که من از المان خوش میاد به خاطر اینه که این تیم از قدیم یک نظم خاصی داشت که در کمتر تیمی می شه اون رو دید(مثل تیم ملی) که شاید به خاطر نظم حاکم بر کل نظام المان و تک تک افرادش باشه.شاید درست باشه اگر بگیم فوتبال یک کشور نشان دهنده فرهنگ اون کشوره.
حالا یکی جام رو برد یکی هم اقتصادش پیروز شد این وسط سر کشور هایی مثل ما که نه فوتبال دارن ونه اقتصاد بی کلاه موند!

گل اقا

یک زبان داشت دوتا دندان لق می زد تا می توانست حرف حق

کیو مرث صابری فومنی یا همون گل اقا کسی بود که تونسته بود با قلم خودش  بخصوص در سالهای سخت دهه ی ۶۰ که هر کسی به راحتی نمی تونست انتقادی بکنه حرف خودش  رو که حرف مردم هم بود بزنه و برای لحضه ایی هم که شده جامعه خسته رو بخندونه .شیوه ی گل اقا چه در زمانی که در اطلاعات می نوشت و چه زمانی که در مجله گل اقا٬ به گونه ایی بود که کسی از دست اون دلگیر نمی شد دلیلش هم اینکه در مراسم دفن گل اقا در دو سال پیش از مهاجرانی گرفته تا ابطحی و لاریجانی و ...  همه حضور داشتن پدیده ایی که کمتر اتفاق می افته واین نشان میده که کنایه های گل اقا باعث ناراحتی کسی نمی شده. شاید در این روزها فقدان گل اقا بیش تر از هر موقع دیگه ایی احساس می شه ٬اگر الان گل اقا بود  با این دولت چقدر سوژه داشت وچقدر می خندیدیم به هر حال سالهای سال مردم با گل اقا خندیدن وهیچ وقت هم او رو فراموش نمی کنن روحش شاد.