خوب بالاخره برگشتم٬ تو این مدت دلم برای اینجا تنگ شده بود خوب بگذریم.
هنوز مسئله ی  گنجی مهمترین موضوع سیاسی تو این مدت گنجی طی نامه ایی به طور صریح اشاره کرده که رهبری باید برکنار بشه این اولین بار که یک چهره ی سیاسی معروف داخل کشور همچین حرفی زده و گفته نظام ولایت فقیه در ایران عملا به یک نظام سلطنتی تبدیل شده نامه ی گنجی به ایت الله منتظری رو اینجا بخونید.



اقای مهاجرانی هم که مدتهاست ازش خبری نیست و همراه خانواده در لندن به سر می بره حدود هشت ماه که با خانومش یک وبلاگی درست کردن که لینکش در سمت چپ موجود وطی یک اظهار نظر در مورد گنجی چنین گفته: 

جکی مک مولان از زمره دوستان بابی ساندز بود همه آنها اعتصاب غذا کرده بودند. از جکی یادداشتی از همان ساعت آخر برجا مانده است. یادداشت غریبی که همچنان بوی تنهایی و غربت از آن استشمام می شود. حدود ساعت چهار یا پنج بود. دوستی از سلول کناری فریاد زد بابی مرد... این کلمه پس از آن دهان به دهان گشت. فضا را پر کرد. فضا سنگین و تلخ بود و نیز آرام. یک آرامش مرگ آور. گنجی ابزارش کلمه است. بیست و پنج سال پیش ما بابی ساندز را در حد یک قهرمان ملی مطرح کردیم. چه کسی باور میکرد که پس از بیست و پنج سال گنجی فدای کلمه شود؟ البته کلمات او از خون و عصب و استخوان او تغذیه میکند. کلمه حق که برترین جهاد است.

اگر آرش جان خود را در چله کمان گذاشت و مرزهای جغرافیایی ایران را پاسداری کرد، جان گنجی برای همیشه پرچم آزادی خواهد بود، چه بماند و چه برود. گنجی مرزهای شجاعت را هم فراتر برد چنانچه متنبی سرود:
لقد تجاوزت الشجاعت و النهی

گوزن عاشقی دیوار محال را با سرشکافت و رخنه ای در دیوار قساوت و ستم ایجاد کرد از آن رخنه ما شاهد شعله ای از روشنائی هستیم. گنجی چه بماند و یا برود. قطره قطره آب شود و بسوزد و تمام شود و با به میان ما برگردد همچنان ماندگار خواهد بود. مثل روشنائی چشمان رودکی ... درگذار "ریک آموری و درشتی های او" 
این هم چند عکس از تحصن جلوی خانه ی گنجی